دیریست دلم گرفته باران
اشکم که ز غم سرشته باران

چندیست "اسیر دست اویم"
بر لوح دلم نوشته باران!
باران! دل من چو راز دارد،
از او طلب نیاز دارد،

آن ماه سفر کرده ی دیروز،
مرغیست خموش و ناز دارد.
باران به دلم غمی نشسته
من بال و پرم. ولی شکسته

باران مه من چه حال دارد؟؟؟
این دل ز تو هم سوال دارد
باران برِ من ببار باران
از او خبری بیار باران

آه ای دل ناصبور، صبری
آرام بمان، قرار قدری